دومین نشست وبیناری اوقات فراغت به مثابۀ گفتگو در روز چهارشنبه 06/19/ 1399 از ساعت 11 صبح به اهتمام معاونت فرهنگی دانشگاه گیلان، با پشتیبانی دفتر سیاستگذاری فرهنگی وزارت عتف و دفتر دانشگاهی انجمن جامعهشناسی دانشگاه گیلان با حضور مخاطبانی متشکل از کارشناسان و مدیران فرهنگی دانشگاه‌های سراسر کشور برگزار شد. نخست آقای اردشیر منصوری کارشناس فرهنگی کشوری با محوریت «کرونایی شدن فراغت و زیست دانشجویی» به ایراد سخن پرداخت. وی پس از مروری بر تلقی‌های سهگانه در تعریف و جایگاه فراغت در زندگی انسان امروز، و نیز اشاره به راه‌های گوناگون گذران اوقات فراغت، به کارکردهای فراغت به‌طور عام و نیز اهمیت آن در زیست دانشجویی پرداخت. وی سپس با تشریح تأثیر شرایط کرونایی بر گذران فراغت، به‌ویژه فعالیت‌های فراغتی دانشجویان، بازنگری در نحوۀ گذران فراغت و تجدید نظر در سیاست‌گذاری فراغتی را مورد توجه و تأکید قرار داد.
بخش‌های مهم این ارائه به قرار زیر است.
 تأثیرهای کرونا بر فراغت دانشجویی
 فقدان تجمعات دانشجویی (برنامه‌های گروهی):
- کاهش زمینه برای پیوندهای دوستی
- کاهش مهارت‌های جمعی: ارتباطی، تیمی، حل تعارض
- کاهش جامعیت تصویر ذهنی از محیط
 آسیب‌های محتمل
افزایش ساعات خواب و استراحت: احساس رخوت و رکود
افزایش میل به راه‌های ناسالم سرخوشی (مواد روانگردان، ...)
کاهش پویایی و افزایش تنبلی و بی‌حوصلگی
افزایش بی‌رویۀ ساعات حضور در فضای مجازی
برنامه‌های فیزیکی-اجتماعیِ نسنجیده و بیرون از استانداردهای دانشگاهی!
 پیشنهاد سیاستی
اصل (ارزش) عدالت: توجه مضاعف به طبقات پایین اقتصادی
اصل (ارزش) اهمیت ارتباط فیزیکی-اجتماعی: تمهید «برنامه‌های حضوری در عین رعایت دستورالعمل‌ها»ی بهداشتی
 اصل (ارزش) خلاقیت در محدویت‌ها:  فعال‌سازی و ارتقاء ظرفیت‌های «فضای مجازی»، درعین پرهیز از مبالغه در اثربخشی این شیوه از فعالیت

   سپس دکتر مقصود فقیرپور متخصص امر روانشناسی به بحث اوقات فراغت و شادکامی پرداخت و گفت: شادکامی یکی از نیاز های اساسی انسان و عنصر اصلی کیفیت زندگی فردی و اجتماعی است  و وجود آن موجب رشد و بالندگی می شود. فعالیت های اوقات فراغت نیز کارکردهای متعددی دارند که یکی از مهم ترین آنها کسب لذت و شادی است . اوقات فراغت و اوقات جدی با هم ارتباط دارند . دانشجویان بر اساس نقش هایی که بر عهده دارند ، بخشی از اوقات زندگی شان را به انجام فعالیت های جدی زندگی می پردازند ؛فعالیت هایی همچون شرکت در کلاس ها ، مطالعه دروس، انجام فعالیت های پژوهشی و تکمیل پروژه ها . اگرآنها این فعالیت ها را بدرستی تعریف کنند و زمان لازم برای آنها را مشخص نمایند، آنگاه اوقات فراغت شان بدرستی معنا پیدا می کند.
 وی در ادامه گفت: شادمانی واقعی دانشجویان به میزان زیادی به  مشخص کردن فعالیت های اصلی و فعالیت های مربوط به اوقات فراغت و نحوه ی گذران آنها بستگی دارد . در مورد هر دانشجویی این سوال ها مطرح می شوند که : فعالت های اصلی آنها چیست و چگونه انجام می گیرد ؟ اوقات فراغت آنها چیست و چگونه سپری می شود ؟ لازم است در پاسخ به این سوال ها، مسئولیت ها ی فردی دانشجویان و مسئولیت های نهادهای مختلف اجتماعی مشخص شود و هر کدام به صورتی یکپارچه به گونه ای برنامه ریزی کنند که اوقات فراغت دانشجویان در خدمت تامین نیاز به شادمانی آنها باشد . این برنامه ریزی ها نباید فقط به برنامه  های سالانه و یا ماهانه محدود شوند ، بلکه برای کمترین زمان فراغت دانشجویان نیز باید  اندیشید و خلاقانه و با بهره گیری از نظر و خواسته های خود آنها طراحی های مناسبی انجام داد، برنامه هایی که در وهله ی اول با جهت گیری فراهم کردن شادمانی باشند.
دکتر فقیر پور در خاتمه گفت: اوقات فراغت  به دلایل مختلفی می تواند بر شادمانی تاثیر گذار باشد . یکی از تبیین ها برای این اثرگذاری وجود آزادی عمل و انتخابگر بودن است . در شیوه ی گذراندن اوقات فراغت شخص به طور نسبی از آزادی عمل بیشتری برخوردار است و آزادی شادی آور است. تبیین دیگر آن است که اوقات فراغت انگیزش اجتماعی بیشتری فراهم میکند که نتیجه آن تعاملات اجتماعی بیشتر، ارتباط با شبکه های اجتماعی و نهایتا دسترسی به حمایت های اجتماعی است. 

نشست بعدی روز یکشنبه06/23/ 1399 ساعت 11 با حضور دکتر فردین علیخواه و دکتر عباس وریج کاظمی.