بخشهای مهم این ارائه به قرار زیر است.
تأثیرهای کرونا بر فراغت دانشجویی
فقدان تجمعات دانشجویی (برنامههای گروهی):
- کاهش زمینه برای پیوندهای دوستی
- کاهش مهارتهای جمعی: ارتباطی، تیمی، حل تعارض
- کاهش جامعیت تصویر ذهنی از محیط
آسیبهای محتمل
افزایش ساعات خواب و استراحت: احساس رخوت و رکود
افزایش میل به راههای ناسالم سرخوشی (مواد روانگردان، ...)
کاهش پویایی و افزایش تنبلی و بیحوصلگی
افزایش بیرویۀ ساعات حضور در فضای مجازی
برنامههای فیزیکی-اجتماعیِ نسنجیده و بیرون از استانداردهای دانشگاهی!
پیشنهاد سیاستی
اصل (ارزش) عدالت: توجه مضاعف به طبقات پایین اقتصادی
اصل (ارزش) اهمیت ارتباط فیزیکی-اجتماعی: تمهید «برنامههای حضوری در عین رعایت دستورالعملها»ی بهداشتی
اصل (ارزش) خلاقیت در محدویتها: فعالسازی و ارتقاء ظرفیتهای «فضای مجازی»، درعین پرهیز از مبالغه در اثربخشی این شیوه از فعالیت
وی در ادامه گفت: شادمانی واقعی دانشجویان به میزان زیادی به مشخص کردن فعالیت های اصلی و فعالیت های مربوط به اوقات فراغت و نحوه ی گذران آنها بستگی دارد . در مورد هر دانشجویی این سوال ها مطرح می شوند که : فعالت های اصلی آنها چیست و چگونه انجام می گیرد ؟ اوقات فراغت آنها چیست و چگونه سپری می شود ؟ لازم است در پاسخ به این سوال ها، مسئولیت ها ی فردی دانشجویان و مسئولیت های نهادهای مختلف اجتماعی مشخص شود و هر کدام به صورتی یکپارچه به گونه ای برنامه ریزی کنند که اوقات فراغت دانشجویان در خدمت تامین نیاز به شادمانی آنها باشد . این برنامه ریزی ها نباید فقط به برنامه های سالانه و یا ماهانه محدود شوند ، بلکه برای کمترین زمان فراغت دانشجویان نیز باید اندیشید و خلاقانه و با بهره گیری از نظر و خواسته های خود آنها طراحی های مناسبی انجام داد، برنامه هایی که در وهله ی اول با جهت گیری فراهم کردن شادمانی باشند.
دکتر فقیر پور در خاتمه گفت: اوقات فراغت به دلایل مختلفی می تواند بر شادمانی تاثیر گذار باشد . یکی از تبیین ها برای این اثرگذاری وجود آزادی عمل و انتخابگر بودن است . در شیوه ی گذراندن اوقات فراغت شخص به طور نسبی از آزادی عمل بیشتری برخوردار است و آزادی شادی آور است. تبیین دیگر آن است که اوقات فراغت انگیزش اجتماعی بیشتری فراهم میکند که نتیجه آن تعاملات اجتماعی بیشتر، ارتباط با شبکه های اجتماعی و نهایتا دسترسی به حمایت های اجتماعی است.